Ο Ερμής του Πραξιτέλη στο Αρχαιολογικό Μουσείο Ολυμπίας
Το Αρχαιολογικό Μουσείο της Ολυμπίας, από τα σημαντικότερα της Ελλάδας, παρουσιάζει τη μακραίωνη ιστορική εξέλιξη ενός από τα λαμπρότερα ιερά της αρχαιότητας, που ήταν αφιερωμένο στον πατέρα των θεών και των ανθρώπων, τον Δία, και αποτέλεσε την κοιτίδα των Ολυμπιακών Αγώνων.
Ανάμεσα στα υπόλοιπα χιλιάδες εκθέματα του Αρχαιολογικού Μουσείου της Ολυμπίας το πιο ξακουστό είναι ο Ερμής του Πραξιτέλη, ένα μαρμάρινο σύμπλεγμα που απεικονίζει τον Θεό Ερμή, να κρατά τον μικρό Διόνυσο.
Το άγαλμα αποδίδεται στον Πραξιτέλη, ενώ ο Πλίνιος αναφέρει ότι μία παρόμοια σύνθεση είχε φιλοτεχνηθεί από τον πατέρα του, Κηφισόδοτο. Χρονολογείται γύρω στο 340 π.Χ., στη μετάβαση από την ύστερη κλασική στην πρώιμη ελληνιστική γλυπτική. Το άγαλμα λόγω του κάλλους του αποτελεί την ιδανική εικόνα της κλασικής ομορφιάς και γλυπτικής και γι΄ αυτό μέσα σε λίγα χρόνια από την ανεύρεσή του έγινε περίφημο σε ολόκληρο τον κόσμο.
Ο Ερμής της Ολυμπίας εμφανίζει τα κύρια χαρακτηριστικά της πραξιτέλειας τεχνοτροπίας. Αναλυτικότερα, εικονίζει τον Θεό Ερμή ως έναν νεαρό, όρθιο, γυμνό άνδρα χωρίς γένια, ο οποίος στηρίζεται στο δεξί πόδι και λυγίζει προς τα πίσω το αριστερό, ακουμπώντας στο έδαφος μόνο τα ακροδάχτυλα. Στο αριστερό χέρι ο Θεός κρατά τον Διόνυσο σε βρεφική ηλικία, ενώ στο δεξί, το οποίο δε σώζεται ολόκληρο, υποτίθεται ότι κρατούσε σταφύλι, το οποίο προέτεινε με παιγνιώδη διάθεση προς το βρέφος. Η στάση του Ερμή καθιστά απαραίτητη την προσθήκη στηρίγματος, το οποίο έχει τη μορφή κορμού και καλύπτεται σε μεγάλο βαθμό από ιμάτιο.
Ανακαλύφθηκε στις 8 Μαΐου του 1877 στον σηκό του ναού της Ήρας στην Ολυμπία από Γερμανούς αρχαιολόγους και εκτίθεται σήμερα στο Αρχαιολογικό Μουσείο Ολυμπίας. Η ανασκαφή ξεκίνησε το 1875 μετά από σύμβαση ανάμεσα στο ελληνικό και γερμανικό Κράτος η οποία έγινε ένα χρόνο νωρίτερα. Για πρώτη φορά στην αρχαιολογία δεν επιτράπηκε η παραχώρηση των ευρημάτων αλλά αντιθέτως, αυτά θα αποτελούσαν ιδιοκτησία του ελληνικού κράτους. Έτσι σκοπός της ανασκαφής αποτέλεσε η επιστημονική γνώση και όχι η απόκτηση μουσειακών ευρημάτων.
