Στεγάζεται στο ισόγειο ενός πέτρινου παραδοσιακού κτηρίου στην πλατεία του σιδηροδρομικού σταθμού της Άνω Γατζέας. Το οίκημα κτίστηκε το 1924 από τον Ιωάννη Βογιατζή.
Ο πρώτος όροφος ήταν η χειμερινή διαμονή της οικογένειας. Το ισόγειο – «κατώι» ήταν για τις διάφορες αγροτικές εργασίες, που στην πλειονότητά τους είχαν σχέση με τα ελαιοπερίβολα.
Το Μουσείο περιλαμβάνει αντικείμενα που βρέθηκαν στον χώρο, όπου λειτουργούσε βιοτεχνία διαλογής, επεξεργασίας και παραγωγής ελαιών.
Τα αντικείμενα εκτείνονται στο εσωτερικό κτήριο και στον αύλιο χώρο, όπου υπάρχουν πιθάρια αποθήκευσης λαδιού, διαφόρων μεγεθών, στεφάνια από κάδες (σαν ξύλινα βαρέλια, όπου παρασκευάζονται οι βρώσιμες ελιές) δόγες (τα μακριά ξύλινα κομμάτια που κατασκευάζουν τις κάδες) και μία εντυπωσιακή κάδη ύψους 2,20 μ και διαμέτρου 3 μ, ή οποία αποσυναρμολογήθηκε από τον εσωτερικό χώρο και συναρμολογήθηκε στον εξωτερικό για να λειτουργήσει για εκπαιδευτικούς σκοπούς. Παράλληλα η συναρμολόγησή της κινηματογραφήθηκε και έγινε μικρού μήκους ταινία.
Στο εσωτερικό του κτηρίου υπάρχουν δύο κυρίως χώροι, ο ένας αποτελεί το κυρίως Μουσείο (άνω των 100τμ) και ό μικρότερος (περίπου 20τ.μ.) που ήταν χώρος αποθήκευσης λαδιού με τέσσερα πιθάρια εντοιχισμένα. Ο κυρίως χώρος χωρίζεται σε θεματικές ενότητες που έχουν να κάνουν με τη διαδικασία συλλογής, διαλογής επεξεργασίας και εμπορίας ελαιών. Συγκεκριμένα εισερχόμενος ο επισκέπτης ακολουθεί πορεία από τα δεξιά, όπου εκτίθενται εργαλεία καλλιέργειας των ελαιών (σκαλιστήρια, πριόνια, κλαδευτήρια, άξονας που ζεύονταν τα ζώα, γάντζοι, ραντιστήρια κλπ), στην συνέχεια είδη συλλογής, (όπως κοφίνια διαφόρων μεγεθών, σκάλες, τρισκέλια) και βέβαια ο πάγκος διαλογής των ελαιών.
