>Μια ομάδα συγχωριανών που είχαν παλιά αντικείμενα και αγάπη για το χωριό ίδρυσαν το Λαογραφικό Σύλλογο Παλαιοχωρίου με σκοπό να ιδρύσουν ένα Μουσείο για να εκθέσουν και να αναδείξουν τα αντικείμενα του προηγούμενου αιώνα με τα οποία είχαν μεγαλώσει αυτοί και οι γονείς τους. Με δωρεές από τους κατοίκους και την ποτοποιία Βαρβαγιάνη το όνειρο τους έγινε πραγματικότητα παραχωρώντας και η κοινότητα το παλιό ελαιοτριβείο Παπουτσάνη σαν εκθεσιακό χώρο.
Το συγκεκριμένο εργοστάσιο χτίστηκε το 1926 σαν συνεταιρισμός με πρωτοβουλία είκοσι δύο κατοίκων του Παλαιοχωρίου. Τα μηχανήματα του τα ανέβασαν από την Μελίντα με σχοινιά που τα δένανε στα ελαιόδεντρα και τα τραβούσαν με τα χέρια αφού δεν υπήρχε αμαξιτός δρόμος. Το ελαιοτριβείο δούλευε με δύο μπασκιά (πιεστήρια) και απασχολούσε συνολικά δώδεκα με δεκατέσσερα άτομα. Το εργοστάσιο λειτούργησε για έξι χρόνια μόνο, αφού το 1932 διαλύθηκε ο συνεταιρισμός ύστερα από υπονομεύσεις πλουσίων ιδιωτών. Μετά τη διάλυση του το εργοστάσιο αγοράστηκε από δύο ιδιώτες και αφού άλλαξε πολλούς ιδιοκτήτες μετά το Β Παγκόσμιο Πόλεμο κατέληξε στην ιδιοκτησία του Γ.Παπουτσάνη.
Το ελαιοτριβείο αποτελείται από ένα κεντρικό κτίριο που εξυπηρετούσε όλες τις ανάγκες αποθήκευσης και παραγωγής. Το κτίριο στεγάζεται σε δίρριχτη κεραμοσκεπή, στην άκρη της οποίας υπάρχει το τετράγωνο μικρού ύψους φουγάρο του.
Για τις ανάγκες του μουσείου τα εκθέματα έχουν χωριστεί σε θεματικές ενότητες. Έτσι έχουμε αναπαράσταση της κουζίνας, αργαλειός με υφάσματα, σχολική αίθουσα, νυφικό κρεβάτι, αγροτικά εργαλεία, είδη ετοιμασίας ψωμιού, τσαγκαράδικο, είδη φωτισμού, παλιά βιβλία, παλιά έντυπα και εφημερίδες. Είδη καφενείου, ραδιόφωνα και αναπαράσταση οντά.Φυσικά υπάρχουν και τα μηχανήματα του ελαιοτριβείου.
