>Το Πλωτό Μουσείο Νεράιδα αποτελεί ένα ιδιαίτερο μουσειακό κέλυφος εντός του οποίου στεγάζονται δύο κεντρικές αφηγήσεις:
Η ιστορία του πλοίου από τη ναυπήγησή του το 1939 έως την ολοκλήρωση της ανακατασκευής του το 2010.
Η επιχειρηματική πορεία του ιδιοκτήτη του, Γιάννη Λάτση, από τη γέννησή του το 1910 έως και τα μέσα της δεκαετίας του 1990, οπότε και αποσύρθηκε από τον κόσμο των επιχειρήσεων.
Στην αίθουσα που παλαιότερα φιλοξενούσε την τραπεζαρία του πλοίου, δίνεται η δυνατότητα στον επισκέπτη να παρακολουθήσει σύντομες ταινίες, οι οποίες λειτουργούν ως εισαγωγή στους χώρους της έκθεσης που αναπτύσσεται στους δύο εκθεσιακούς διαδρόμους και την κύρια αίθουσα του μουσείου. Η αφήγηση ξετυλίγεται μέσα από πλήθος φωτογραφιών, επιχειρηματικών, προσωπικών και δημοσίων εγγράφων, αντικειμένων, ομοιωμάτων και οπτικοακουστικού υλικού και ξεδιπλώνεται με φόντο σημαντικά πολιτικά, οικονομικά και κοινωνικά γεγονότα του 20ού αιώνα.
Ιστορία του πλοίου
1939-1949
Το επιβατηγό πλοίο Νεράιδα ναυπηγήθηκε ως Laurana το 1939 στα ναυπηγεία Cantieri Navali Del Quarnaro στο τότε ιταλικό Fiume (σημερινή Rijeka της Κροατίας). Χρησιμοποιήθηκε για ακτοπλοϊκά δρομολόγια στην Αδριατική και ως διασωστικό σκάφος στη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Αφού κατελήφθη από τους Βρετανούς, χρησιμοποιήθηκε για ακτοπλοϊκά δρομολόγια στη γραμμή Μάλτα- Συρακούσες.
1949-1974
Το 1949 αγοράστηκε από τον Γιάννη Λάτση και, μετά από εκτεταμένες εργασίες επισκευής, δρομολογήθηκε στη γραμμή του Αργοσαρωνικού, λαμβάνοντας το ελληνικό του όνομα Νεράιδα. Το συγκεκριμένο δρομολόγιο, που συμπεριλαμβάνει την Αίγινα, τα Μέθανα, τον Πόρο, την Ύδρα την Ερμιόνη και τις Σπέτσες, εξυπηρετήθηκε από το πλοίο για 25 χρόνια περίπου, μεταφέροντας κατοίκους και επισκέπτες των προορισμών αυτών. Πολλές φορές το δρομολόγιο επεκτεινόταν προκειμένου να εξυπηρετήσει και μη τακτικούς προορισμούς, όπως το Λεωνίδιο, η Μονεμβασιά και η Επίδαυρος. Το 1974 το πλοίο αποσύρθηκε.
1974-2010
Μετά τον παροπλισμό του, παρέμεινε στη στεριά για περίπου 35 χρόνια, χωρίς να οδηγηθεί στη διάλυση, καθώς ο ιδιοκτήτης του Γιάννης Λάτσης θεωρούσε το Νεράιδα ως το τυχερό του καράβι. Το 2007, τέσσερα χρόνια μετά τον θάνατο του καραβοκύρη του και μετά από απόφαση της οικογένειάς του, το Νεράιδα μεταφέρθηκε στο ναυπηγείο NCP στο Sibenik της Κροατίας, προκειμένου να μετατραπεί σε πλωτό μουσείο. Οι εργασίες τέθηκαν υπό την επίβλεψη και τον συντονισμό του Σπύρου Λάτση και ολοκληρώθηκαν το 2010, οπότε το πλοίο επέστρεψε στην Ελλάδα.
2013
Το καλοκαίρι του 2013 το πλοίο ύψωσε και πάλι την Ελληνική σημαία. Με αυτή επέστρεψε, τον Σεπτέμβριο, στους παραδοσιακούς του προορισμούς, Σπέτσες, Ερμιόνη, Ύδρα, Πόρο, Μέθανα, Αίγινα. Εκεί υποδέχθηκε χιλιάδες κατοίκους και επισκέπτες των περιοχών αυτών, παρουσιάζοντας την ιστορία του ιδιοκτήτη του και του ίδιου του πλοίου, που αποτελεί ένα από τα λιγοστά μνημεία της χρυσής εποχής της ελληνικής ακτοπλοΐας που σώζονται στις μέρες μας.
Το Πλωτό Μουσείο Νεράιδα βρίσκεται ελλιμενισμένο στη Μαρίνα Φλοίσβου και είναι ανοιχτό για το κοινό με δωρεάν είσοδο, ξεναγήσεις και εκπαιδευτικά προγράμματα.
