Σύνδεση / Εγγραφή

Blog

Museum Finder Blog
Ιζαμπέλα Στιούαρτ Γκάρντνερ, η γυναίκα που έφτιαξε το πιο κομψό μουσείο στον κόσμο

Ιζαμπέλα Στιούαρτ Γκάρντνερ, η γυναίκα που έφτιαξε το πιο κομψό μουσείο στον κόσμο

Έχει δώσει το όνομά της σε ένα από τα πιο κομψά μουσεία στον κόσμο, ήταν φανατική καπνίστρια, οδηγός γρήγορων αυτοκινήτων και φανατική οπαδός των Boston Red Sox. Ακόμα και σήμερα, αν ο επισκέπτης του μουσείου φορά κάποιο αναμνηστικό της διάσημης ομάδας της Βοστώνης, μπαίνει με έκπτωση, ενώ οποιοσδήποτε έχει σχέση με το όνομα Ιζαμπέλα, μπαίνει δωρεάν. Αυτό μας δίνει μια αίσθηση μόνο, της ανεξάντλητης προσωπικότητας της Isabella Stewart Gardner. Είναι το μουσείο που συνδέθηκε και με το δραματικό γεγονός της μεγαλύτερης υπόθεσης ληστείας έργων τέχνης που δεν έχει διαλευκανθεί. Μάλιστα, πριν από ένα μήνα, τα εύρετρα για τους χαμένους πίνακες αυξήθηκαν στα 20 εκατομμύρια ευρώ.

John Singer Sargent, Isabella Stewart Gardner (detail), 1888. Courtesy of the Isabella Stewart Gardner Museum, Boston.

Η κλοπή συνέβη στις 18 Μαρτίου 1990, όταν δυο άτομα, ντυμένα με στολή αστυνομικού, μπήκαν στο μουσείο της Βοστώνης κι αφαίρεσαν έργα τέχνης του Ρέμπραντ, του Βερμέερ, του Ντεγκά και του Μανέ, συνολικής αξίας που υπολογίζεται στα 500 εκατομμύρια δολάρια. Μόλις η κλοπή έγινε γνωστή, το μουσείο προσέφερε το ποσό των 5 εκατομμυρίων δολαρίων για την επιστροφή και των 13 έργων που εκλάπησαν, και μάλιστα σε καλή κατάσταση. Παρότι έχουν περάσει 27 ολόκληρα χρόνια η έρευνα για τους χαμένους πίνακες είναι εκπληκτικά ενεργή, με τον Άντονι Αμόρε, διευθυντή ασφαλείας του μουσείου, να λέει ότι εργάζεται καθημερινά γι’ αυτήν την υπόθεση και βρίσκεται σε «σχεδόν συνεχή επαφή» με τους ερευνητές του FBI.

Παρόλο που πολλοί τηλεφωνούν για να δώσουν πληροφορίες ακόμα και σήμερα, το αν τα έργα θα βρεθούν ή αν εξακολουθούν καν να υπάρχουν, είναι ένα από τα σπουδαία ερωτήματα που έχουν διχάσει τον κόσμο της τέχνης. «Οι πίνακες αυτοί έχουν χαθεί, είτε επειδή καταστράφηκαν αμέσως μετά την κλοπή τους, είτε επειδή έχουν ήδη ταλαιπωρηθεί πολύ άσχημα μετακινούμενοι συνεχώς στο πίσω μέρος αυτοκινήτων», δήλωσε η Έριν Τόμσον, καθηγήτρια τέχνης στο John Jay College of Criminal Justice στη Νέα Υόρκη, ενώ ο ανεξάρτητος ντετέκτιβ Άρθουρ Μπραντ, από τους κορυφαίους ειδικούς στον κόσμο σε διεθνή εγκλήματα τέχνης, τον οποίο μια βρετανική εφημερίδα κάποτε αποκαλούσε «Ιντιάνα Τζόουνς του κόσμου της τέχνης» για το συνδυασμό των δεξιοτήτων διαπραγμάτευσης και των ασυνήθιστων ενστίκτων για την εύρεση κλεμμένης τέχνης, υποστηρίζει πως τα έργα υπάρχουν και είναι άθικτα.

Στο μουσείο Ιζαμπέλα Στιούαρτ Γκάρντνερ μπορεί κανείς να δει, ανάμεσα σε άλλα έργα ζωγραφικής, δημιουργίες των Sandro Botticelli και Henri Matisse, μέχρι αριστουργήματα από την ιαπωνική περίοδο Edo και ξύλινα αγάλματα από την Κίνα του 11ου αιώνα. Η καλλιτεχνική ποικιλομορφία της συλλογής αποτελεί μια μαρτυρία της πολύπλευρης και κοσμικής γυναίκας που τη δημιούργησε.

Η Ιζαμπέλα Στιούαρτ γεννήθηκε στη Νέα Υόρκη το 1840 σε μια οικογένεια πλούσιων λιανοπωλητών. Εκπαιδεύτηκε, όπως όλα τα κορίτσια της ανώτερης τάξης, με κατ΄οίκον μαθήματα, ιδιωτικά σχολεία στην Αμερική και το εξωτερικό, όπου έμαθε χορό, τέχνη και μελέτησε γλώσσες, χρήσιμες για τα ευρωπαϊκά της ταξίδια. Σε ηλικία 20 ετών παντρεύτηκε τον Jack Gardner και έκαναν ένα γιο που πέθανε λίγο πριν συμπληρώσει τα τρία του χρόνια.

Η Ιζαμπέλα δε θα μπορούσε να ξανακάνει παιδιά. Απελευθερωμένη από τις υποχρεώσεις της μητρότητας, η ζωή της άρχισε να αποκλίνει από την παραδοσιακή μιας Βοστωνέζας αστής του 19ου αιώνα. Κάπνιζε, ταξίδευε, ήταν μοντέρνα και ριψοκίνδυνη, ενώ υπήρχε μια εποχή που φορούσε ένα μαντήλι που έγραφε “Oh you Red Sox!”. Λάτρευε τις αθλητικές εκδηλώσεις, τους αγώνες πυγμαχίας και τις ιπποδρομίες. Ο θρύλος λέει πως κάποτε πήρε τα λιοντάρια του ζωολογικού κήπου της Βοστώνης για να τα βγάλει βόλτα.

Οι κήποι του μουσείου

Παράλληλα με την αντισυμβατική κοινωνική ζωή, η Ιζαμπέλα καλλιέργησε σχέσεις με αξιόλογες λογοτεχνικές και καλλιτεχνικές προσωπικότητες της εποχής της, όπως οι ζωγράφοι James McNeill Whistler και John Singer Sargent και ο συγγραφέας Henry James. Ο Sargent ζωγράφισε την Ιζαμπέλα κατά τη διάρκεια μιας επίσκεψης στη Βοστώνη το 1888, με ένα μαύρο φόρεμα με μεγάλο ντεκολτέ, κάτι αδιανόητο για την αυστηρή βικτωριανή εποχή. Η καλή κοινωνία της Βοστώνης σκανδαλίστηκε τόσο πολύ, ώστε ο άντρας της ζήτησε να μην εκτεθεί δημόσια, όσο εκείνος ζούσε.

Όταν ο σύζυγός της πέθανε απροσδόκητα το 1898, αποφάσισε να κατασκευάσει ένα μουσείο για να φιλοξενήσει την τέχνη και τα τεχνουργήματα που είχαν συγκεντρώσει μαζί. Η Ιζαμπέλα ήταν αδηφάγος συλλέκτης, κάποτε περιέγραψε την επιθυμία της για νέα έργα τόσο κακή «όσο η μορφίνη ή το ουίσκι». Το μουσείο της Βοστώνης, που ολοκληρώθηκε το 1903 προκειμένου να στεγάσει τη μεγαλειώδη συλλογή της, είναι μια εκθαμβωτική ρέπλικα βενετσιάνικου palazzo, αφού η Βενετία ήταν ο αγαπημένος προορισμός της.

Τοίχος του μουσείου με δερμάτινη ταπετσαρία

Ήταν από τους πρώτους Αμερικανούς που άρχισαν να συλλέγουν ζωγραφική της Αναγέννησης και όταν πλουσιότεροι συλλέκτες, όπως ο Πιέρποντ Μόργκαν και ο Χένρι Κλέι Φρικ, την έβγαλαν από την αγορά αυτή, στράφηκε στην ισπανική και κινεζική τέχνη, εμπλουτίζοντας ακόμα περισσότερο μια σπουδαία συλλογή. Έναν αιώνα μετά, το μουσείο της στέκεται με άνεση δίπλα σε ανάλογα ιδρύματα, όπως η Συλλογή Frick στο Μανχάταν, ή η Βίλα Γκετί στο Μαλιμπού της Καλιφόρνια. Το 2011, o Ιταλός, βραβευμένος με Pritzker Prize, αρχιτέκτονας Ρέντζο Πιάνο ολοκλήρωσε την επέκταση του μουσείου, που όπως έγραψαν οι Νew York Times «όχι μόνο δεν επισκιάζει τη μνήμη της Γκάρντνερ, αλλά τη διατηρεί σε ιδιαίτερα μεγάλη υπόληψη».

John Singer Sargent, El Jaleo, 1882

Στο μουσείο εκτίθενται περισσότερα από 2.500 έργα τέχνης και αντικείμενα, ενώ η Ιζαμπέλα για να εξασφαλίσει ότι το μοναδικό της όραμα θα έμενε ανέπαφο και ακέραιο μετά το θάνατό της, άφησε μια διαθήκη σύμφωνα με την οποία σε περίπτωση σημαντικών αλλαγών στη συλλογή, το μουσείο πρέπει να πωληθεί και τα χρήματα να δωριστούν στο Πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ. Σήμερα, έναν αιώνα και πλέον από την ίδρυσή του, το μουσείο Ιζαμπέλα Στιούαρτ Γκάρντνερ εξακολουθεί να αποτελεί το πορτραίτο αυτής της ζωντανής, εκκεντρικής και αντισυμβατικής γυναίκας.

Επισκεφτείτε την επίσημη ιστοσελίδα του μουσείου [εδώ]

Via

Σχετικά Άρθρα